texty

a kiedy będziemy krwawić

będę się śmiał

ciągle bliżej śmierci

jeszcze raz

a kiedy już wokół tylko nic

i nie będziemy szukać kolejnej nadziei

śmiech i łzy

wszystko obojętne

a kiedy już mamy dość

kamienie w Boga

za jego dziwne gry

ciągle nic nie wiem

X 06

być ostry jak nóż

spalić dokumenty

zabić rodziców

nie żyć tą tandetą!

3.9.07

znów glina

bagno nawet już

choć to śnieg

już późno

zbyt długo to już trwa

za dużo rzeczy jasnych

zacięcie, śmiech

i walka z labiryntem

jakoś to wszystko zlepić

jakoś to może wybrzmi

10.11.07

„motyl” (podsiadło)

goniąc motyla

zabiłem swego ojca

lecz mam motyla

wypiłem twoją krew

a teraz szukam dalszej

4 noce na tripie

posuwając granice jak najdalej

zabiłem cię a potem cię wskrzeszałem

zabiłem cię byśmy jeszcze byli żywi

23.1.08

te wszystkie kamienie się walą

tory, trzyniec, wino

nie ma dziewczyn

ona to lubi

te same twarze

szaleni prorocy, faszyzm w głowach

niby uśmiech, raczej złość

wszyscy chcą stąd uciec

a to zostaje jak stygmat

w papieros w wódkę w sen

kogoś obok siebie mieć i zasnąć

abo iść w las i oszaleć z rozpaczy

to nikogo nie obchodzi

przeklinać głuchego boga

ulepić sobie boga

zadłużyć się prawdzie

w drzodze znaleźć dom

7.3.08

gdzie jesteś, gdzie?

wołam do pustki?

czy ktoś słyszy mnie?

chodzę po chleb

chodzę za ludźmi

mogę mieć to jak chcę

ale co z tego?

wyrwać się gdzieś

z tych 4 ścian

zabić ten spektakl

żyć choć trochę prawdziwie

V 08

coraz bliżej, coraz bliżej

Jest poręcz
ale nie ma schodów
Jest ja
ale mnie nie ma
Jest zimno
ale nie ma ciepłych skór zwierząt
niedźwiedzich futer lisich kit

Od czasu kiedy jest mokro
jest bardzo mokro
ja kocha mokro
na placu, bez parasola

Jest ciemno
jest ciemno jak najciemniej
mnie nie ma
nie ma spać
Nie ma oddychać
Żyć nie ma

Tylko drzewa się ruszają
niepospolite ruszenie drzew

rodzą czarnego kota
który przebiega wszystkie drogi

Na brednię naszą i na naszą nędzę
Na zatwardziałość w naszym szaleństwie

I na naszego głodu głośny krzyk
Na dom nasz który opuściły sny

Na nasza mowę wielce bełkotliwą
Na rozpaczliwie niedorzeczną miłość

I na znikomość wszelkich naszych prac
Na koszmar nocy i na bezsen dnia

Na naszych mistrzów bezradnych i smutnych
Oraz na sędziów ponuro okrutnych

Na biedne matki dogorywające
Przez nasze winy chcące i niechcące

Na nasze serca obrzękłe wątroby
Na nasze wargi popękane szorstkie

Na roztrzęsione fatalnie ręce
Oraz na mózgi z daremnej męce

I na te płuca co bez powietrza
Na strach bezsenny na koszmarny zegar

Na wszystko co jest udziałem naszym
Błagamy wzgląd miej ironiczna Pani

1983 i dziura gdzieś w przyrodzie
zniszczona droga i nuda i jeszcze niby życie
1992 ona i smutek i wściekłość
ta trzecia zwyciężyła
na zawsze
ale dla kogo?

tutaj jest ona
śmierć i zabawa
wszystko w jednym

tutaj jest on
śmierć i zabawa
wszystko w jednym

tutaj są oni
śmierć i zabawa
wszystko w kwadracie

tutaj jest śmierć
brak zabawy
brak kwadratu
30.11.06